بسم الله الرحمن الرحیم

شما می بینید مردم از انبیاء و اولیاء زیاد پیروی می کنند ، ولی از حکما و فلاسفه آنقدرها پیروی نمی کنند . چرا ؟ برای اینکه فلاسفه فقط می گویند ، فقط مکتب دارند ، فقط تئوری می دهند ، در گوشه حجره اش نشسته است ، هی کتاب می نویسد و تحویل مردم می دهد . ولی انبیاء و اولیاء تنها تئوری و فرضیه ندارند ، عمل هم دارند . آنچه می گویند اول عمل می کنند . حتی اینطور نیست که اول بگویند بعد عمل کنند ، اول عمل می کنند بعد می گویند . وقتی انسان بعد از آنکه خودش عمل کرد ، گفت ، آن گفته اثرش چندین برابر است . علی بن ابی طالب می فرماید ( و تاریخ هم نشان می دهد که اینطور است ) : " ما امرتکم بشی ء الا و قد سبقتکم بالعمل به ، و لا نهیتکم عن شی ء الا و قد سبقتکم بالنهی عنه " ( 1 ) " هرگز شما ندیدید که امر کنم شما را به چیزی مگر اینکه قبلا خودم عمل کرده ام . تا اول عمل نکنم به شما نمی گویم . و من هرگز شما را نهی نمی کنم از چیزی مگر اینکه قبلا خودم آنرا ترک کرده باشم . چون خودم نمی کنم شما را نهی می کنم . " " کونوا دعاه للناس بغیر السنتکم . " ( 2 ) " مردم را به دین دعوت کنید اما نه با زبان ، با غیر زبان دعوت کنید " . یعنی با عمل خودتان مردم را به اسلام دعوت کنید . انسان وقتی عمل می کند ، خودبخود با عمل خود جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد . فیلسوف معروف معاصر ژان پل سارتر حرفی دارد . البته حرف او تازگی ندارد ولی تعبیری که می کند تازه است . می گوید : " من کاری که می کنم ضمنا جامعه خود را به آن کار پاورقی : 1 - نهج البلاغه ، خطبه 175 . 2 - کافی ج 2 ص 78 باب ورع . ملتزم کرده ام " . و راست هم هست . هر کاری که شما بکنید ، کار بد یا خوب ، جامعه خود را به آن کار ملتزم کرده اید ، خواه ناخواه کار شما موجی به وجود می آورد ، تعهدی برای جامعه ایجاد می کند ، بایدی است برای خود شما و بایدی است برای اجتماع شما

حماسه حسینی، ج 2